Obxectivamos o subxectivo
para evitar o apego
que desgarra.
Rexeitamos retornar
ás cidades que mudaron
para non romper.
Falamos do abstracto
para non reconstruír
as casas derrubadas.
As caídas cortan,
os regresos parten,
o sentimento crava
e mata
pouco a pouco.
E todo isto que nos estanca
acontece mentres nós
tan só anhelamos camiñar
para ascender.